اریتم اکرال (Acral erythema)، که با نام‌های اریترودیستزی کف دست و پا (palmoplantar erythrodysesthesia) و سندرم دست‌ و پا (hand-foot syndrome) نیز شناخته می‌شود، پس از درمان با چندین عامل شیمی‌درمانی سیستمیک توصیف شده است. مکانیسم‌های دقیق بیماری‌زایی این اختلال هنوز ناشناخته است. به‌طور معمول، این بثورات دست‌ها و پاها را درگیر می‌کند و اغلب در هفته اول درمان بروز می‌یابد. عوامل تحریک‌کننده رایج شامل سیتارابین (cytosine arabinoside)، 5-فلورواوراسیل (5-fluorouracil)، دوکسوروبیسین (به‌ویژه دوکسوروبیسین لیپوزومال پگیله)، هیدروکسی‌اوره، کاپسی‌تابین و مرکاپتوپورین هستند.

واکنش‌ها ممکن است زودتر (24 ساعت تا 3 هفته) و به‌صورت شدیدتر با شیمی‌درمانی بولوس نسبت به تزریق مداوم با دوز کم رخ دهند و معمولاً با چالش قابل بازتولید هستند.

اریتم اکرال ممکن است به‌عنوان بخشی از یک بثورات گسترده‌تر به نام اریتم سمی شیمی‌درمانی (toxic erythema of chemotherapy) رخ دهد که در آن مناطق اکرال و اینترتریژینوس (intertriginous) درگیر می‌شوند. این عارضه با یک راش اریتماتوز دردناک که اغلب با ادم همراه است و در کف دست، انگشتان و کف پاها قرار دارد، مشخص می‌شود و با دیس‌استزی (dysesthesia) پیش می‌آید.